Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Κάποτε πίναμε καφέ με φίλους τώρα τα λέμε μέσω...skype

Παλι κατι βρηκα στο troktiko και επιτρεψτε μου να σας το βαλω.Με εκφραζει απολυτα,αν και μεγαλο,καντε τον κοπο να το διαβασετε.Γιατι νομιζω πως πως ολους τους αγγιζει αυτο;
> Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.
>
> Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
>
> Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω
> MSN και Skype.
>
> Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να
> ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου
> χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
>
> Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε
> ποδόσφαιρο στο Playstation.
>
> Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.
>
> Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν
> χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που
> δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.
>
> Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε
> δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.
>
> Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...


ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα
> ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
>
> Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
> Σήμερα μας το λέει ο navigator.
>
> Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε
> εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.
>
> Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
> Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα
> για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
>
> Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν
> πάμε γιατί είναι...μπανάλ. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και
> επιχειρηματίες.
>
> Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να
> δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.
>
> Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και
> αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του
> δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...
>
> Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μαλακία.
>
> Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από
> τον Καρβέλα.
>
> Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, σήμερα μας ξεκουφαίνει
> ο...Μακρόπουλος.
>
> Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι
> άλλο.
>
> Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι
> ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το
> κεφάλι του άλλου.
>
> Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον
> Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters
> με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
>
> Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της
> γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα
> ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο
> Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
>
> Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε
> «Αυτός φταίει»...
>
> Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη
> τηλεόραση από εμάς.
>
> Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.
>
> Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι!
> Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
>
> Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι
> και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίου.
>
> Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις
> απλά αναγνωρίσιμος.
>
> Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
>
> Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
>
> Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
>
> Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για
> κανένα....
>
> Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

11 σχόλια:

alterego είπε...

Καποτε πηγαιναμε διακοπες σε Ισπανιες και Ιταλιες τωρα ουτε στην Χαλκιδικη μπορουμε να παμε. Αυτο το καποτε ηταν ζωη

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα.
Η ζωη ειναι παντα ωραια, αρκει να ξερουμε να την ζουμε και με τα πολλα και με τα λιγα.
Στο χερι μας ειναι να την χαιρομαστε. Αρκει να το θελουμε.
φιλια.

Κέρβερος είπε...

Θα μπορούσα να γράψω μια ανάρτηση για το καθένα ξεχωριστά. Οι περισσότερες αντιθέσεις από αυτές, με απασχολούν κάθε μέρα.
Κάτι που θα ήθελα να συμπληρώσω ανάμεσα σε όλα αυτά, είναι ότι παλιότερα τα πρωινά βλέπαμε την "εκπαιδευτική τηλεόραση" και αποκτάγαμε μια γενική γνώση. Τώρα αν ανοίξει κάποιος θα δει την γενική παραμόρφωση των πρωινάδικων.

Κέρβερος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Αχ fotini μου και τώρα άμα θέλουμε μπορούμε να ζήσουμε σε πολλά από αυτά όπως ζούσαμε κάποτε.. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε και να μην καταπίνουμε αυτά που μας πλασάρει το σύστημα. Γιατί όλα αυτά είναι δημιούργημα και αποτέλεσμα ανθρώπων που θέλουν να χειραγωγήσουν και να καθοδηγήσουν το κόσμο σε μία πορεία που δεν θέλει. Γι αυτό σου λέω ότι στο χέρι μας είναι..

ΦΩΤΕΙΝΗ είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ANISIXI Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΑ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ.ΜΕ ΠΟΛΛΑ Η ΜΕ ΛΙΓΑ..ΔΕΝ ΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ.

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΑΚΙΑ

ΑΝΝΑ είπε...

Κάποτε ήμασταν άνθρωποι, τώρα???

Κάποτε ήταν αλλιώς. Τώρα????

Φιλιά

fotini είπε...

γεια σας φιλοι μου.αυτο που ειδα εγω σε αυτην την αναρτηση και μου προξενησε πικρα ηταν οτι αυτο το καποτε δεν ειναι και τοσο μακρινο.ναι το ξερω οτι και τωρα μπορουμε να περασουμε καλα αν θελουμε απλως η ποιοτητα της ζωης μας εχει αλλαξει.και για να εχεις ποιοτητα τωρα πια πρεπει να την πληρωσεις ακριβα.

117 είπε...

πολλά πράγματα έχουν αλλάξει τον τελευταίο καιρό, και κατά περίεργο τρόπο τα περισσότερα προς το χειρότερο... αλλά ακόμα μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι, όπως τότε... δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο... αξίζει να προσπαθήσουμε.
καλό βράδυ

fotini είπε...

117 ναι αξιζει η προσπαθεια .απλως μερικες φορες κουραζεσαι και σταματας γιατι ειναι δυσκολο πιστεψε με.

Γιάννης Παππάς είπε...

κάποτε είχαμε όνειρο να έχουμε αυτά που έχουμε σήμερα και δεν εκτιμούσαμε το τί είχαμε τότε
μ΄πως συμβαίνει το ίδιο και σλημερα?
καλη σου νύχτα