11 Ιουλιου 2004

Τα δακρυα μου νομιζα

πως ειχαν στερεψει.

Μεσα μου ενα ατελειωτο κενο.

Μια αβυσσος που βουλιαζα

ολο και περισσοτερο μεσα της.

Οι λεξεις δεν εβγαιναν απο

το στομα.

Κοσμος πολυς, μαυροφορεμενος.

Μηπως ηταν ενα κακο ονειρο;

Μηπως η αυγη θα με λυτρωνε απο

εναν εφιαλτη;

Δυστυχως ομως ηταν ολα αληθινα.

Τα ζουσα ημουν εκει.

Παει ο Κωστας..................

Εφυγε και δεν ξαναγυρισε..........

ζωντανος.

Ερωτηματα διαφορα, πως τι γιατι.

Εχουν αραγε καμμια σημασια

οι απαντησεις;

Ενα νεο παιδι μολλις 24 χρονων

δεν ειναι πια μαζι μας.

Εγινε και αυτος θυσια στην ασφαλτο.

Κωστα ,δεν θα σε ξεχασουμε ποτε.