Γιατι

Χιλιαδες γιατι γυρναν μεσα στο μυαλο μου.Χιλιαδες πως ψαχνουν απαντησεις.Δεν ηθελα να μπω σε αυτην την αναταραχη.Δεν μου αρεσει να μπλεκω με πραγματα που ξεπερναν τις δυναμεις μου.Γιατι να ειμαι ετσι;Γιατι να λειτουργω μ αυτον τον τροπο;Πως θα μπορεσω να δω και παλι μπροστα χωρις σκιες και φοβους;Πως μπορω να γαληνεψω την ψυχη μου;Και πως μπορω να πω απο την μια μερα στην αλλη ,οτι ολα πια περασαν και ειμαι μια χαρα;Αφου δεν νοιωθω ετοιμη να το πω.Να πω ψεματα να μην πληγωσω ανθρωπους που αγαπω;Ειναι λυση αυτη;Μα ειναι και λυση να τους βασανιζω;Αχ και να μπορουσα να εκλεινα τα ματια μου ,να κοιμομουν και οταν ξυπνουσα να ηταν ολα καλα οπως πριν.Το κεφαλι μου καιει ολοκληρο.Οι σκεψεις δεν μ αφηνουν σε ησυχια.Φτανει πια δεν θελω αλλο .Κουραστικα.Ενα παραμυθι θελω μονο να μου μιλαει για κατι καλο, για κατι που θα μου φερει παλι την ηρεμια μεσα στην ζωη μου και την καρδια μου.Δεν περιμενα να το παθω αυτο. Που ειναι η περιφημη δυναμη μου;Που ειναι η ξακουστη αναισθησια μου;Που πηγαν και με αφησαν μονη και ερημη;Μηπως τελικα δεν τα ειχα ποτε;Μηπως;