Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Σαν σημερα(1)

Σαν σημερα πριν απο 22 χρονια και 23 μαρτιου γεννησα το πρωτο μου παιδι, τον γυιο μου.Σαν χθες μου φαινεται πως ηταν.Εγω μικρη ακομα θα γινομουν μανα.Η αληθεια ειναι πως δεν ειχα καταλαβει και πολλα.Ποτε παντρευτηκα ποτε εκανα παιδι ,ολα ηταν σαν ενα ονειρο.Η προσγειωση ειρθε με την γεννα.Δυσκολη,μα παρα πολυ δυσκολη.Αυτο που λεν για τους πονους της γεννας,οτι τους ξεχνας, μυθος.Τους θυμαμαι ακομα παρα πολυ καλα.Και να εγω ενα παιδι σχεδον ακομα να μεγαλωνω ενα παιδι.Και να τωρα που ειναι ολοκληρος αντρας.Μα πως περνουν τα χρονια ετσι;Ποτε μιλησε ,ποτε περπατησε,ποτε πηγε σχολειο,ποτε περασε στο πανεπιστημιο;Ολα περνουν απο μπροστα μου σαν ταινια.Ακομα αντηχουν στα αυτια μου οι πρωτες του λεξεις.Το βλεπω, το κατανοω οτι μεγαλωσε,οτι ειναι ετοιμος να ανοιξει τα δικα του φτερα και να πεταξει.Και να σας πω κατι;Ζηλευω.Ζηλευω αλλα και καμαρωνω.Θα ηθελα να ημουν εγω στην θεση του,να ξεκινουσα τωρα,αλλα καμαρωνω γιατι αυτος ειναι δικο μου παιδι,βγηκε απο μεσα μου και εφτασε εδω που ειναι τωρα μονος του ,χωρις να μας δημιουργησει ιδιαιτερα προβληματα.Και η μεγαλυτερη χαρα για εναν γονιο ειναι οταν του λενε:πολυ καλο παιδι ο γυιος σου,να τον χαιρεσαι.Ε ναι λοιπον τον χαιρομαι και τον καμαρωνω.

8 σχόλια:

alterego είπε...

Για πες μου λοιπον τωρα Φωτεινη δεν αξιζαν οι πονοι της γεννας;.Για πες μου τωρα και τι δεν θα εδινες για να ειχες οχι ενα τετοιο παιδι αλλα εκατο; Τι δεν θα εδινες;
Σας το λεω λοιπον απο πρωτο χερι ο Οδυσσεας μας ειναι αστερι. Εργαζομενος φοιτητης και φοιτητης παρακαλω οχι ναχαμε να λεγαμε.
Και ιδεολογος οχι κανενας μπουφος να μην ξερει τι του γινεται.
Και μουσικος αριστος.
Ειμαι πολυ χαρουμενος για αυτον τον γιο και το ξερω καποτε θα δικαιωθουν οι προσπαθειες του και θα μεγαλουργησει

Εφη είπε...

καλημερα και καλη εβδομαδα.
να χαιρεστε το παληκαρι σας. να τα εκατοστησει. να ειστε καλα για να βλεπετε τα παιδια σας να μεγαλουργουν και να τα καμαρωνετε.
οσο για τους πονους που τραβηξες για να φερεις στον κοσμο αυτα τα υπεροχα βλασταρια σου, δεν ξεχνιουνται, αλλα χαλαλι. ετσι ομως τωρα νοιωθεις υπερηφανη γιαυτα.
καλημερα και καλη εβδομαδα.

THANASIS MAKEDONAS είπε...

χρονια πολλα να τον χαιρεσαι τον λεβεντη σου.για τους πονους της γεννας κανενας αντρας δεν μπορει να πει τιποτα αφου δεν μπορει να ξερει.ειναι προνομιο της μανας. οσο για την ζηλεια της νεοτητος εε ολοι ζηλευουμε τα νειατα αλλα δυστυχως τα χρονια δεν γυρνανε πισω οποτε τωρα εμεις καμαρωνουμε τα βλασταρια μας

fotini είπε...

alterego ξερεις πολυ καλα την αγαπη που του εχω και οτι τον καμαρωνω.και ναι φυσικα και αξιζαν οι πονοι οχι μονον αυτοι αλλα και αλλοι τοσοι.


εφη και θαναση σας ευχαριστω πολυ.ξερω πως και εσεις εχετε υπεροχα παιδια και ναι δεν θα ντραπω να το πω τα καμαρωνουμε ολοι μαζι ανταμα γιατι τους αξιζει.καλημερα.

Ανώνυμος είπε...

Να σου ζήσει και να είσαι περήφανη πάντα για αυτόν! Να έχει πάντα υγεία και να είναι ευτυχισμένος! Εγώ αν και δεν έχω ζήσει ακόμα το θαύμα της παντρειάς και πόσο μάλλον της γέννας, από τι έχω ακούσει αυτοί οι πόνοι είναι και οι πιο γλυκοί. Και πραγματικά αξίζει το κόπο να τους ζήσεις.. Γιατί μετα η χαρά και η ευτυχία είναι τριπλάσια!Να προσέχεις!

fotini είπε...

λετα......σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να τους ζησεις.τοτε μονο θα καταλαβεις το θαυμα της ζωης.σ ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου.

ΑΝΝΑ είπε...

Να είστε καλά να τον χαίρεστε. Να γίνει τόσο ευτυχισμένος που να δακρύζει από χαρά, άντε και με μια καλή κοπέλα.... και μη σε δω θανάσιμη πεθερά.... θα πεθάνω στο γέλιο....

fotini είπε...

boubou......σ ευχαριστω πολυγια τις ευχες σου και λες να γινω ετσι;φτου να ξορκισω το κακο.