Kατι χαρουμενο ζητω

Ψαχνω γυρω μου να βρω κατι που θα μου δωσει χαρα.Ψαχνω γυρω μου να δω κατι που θα μου δωσει αισιοδοξια.Ματαια ομως.Μονο πικρα απογνωση και θλιψη.Γιατι αραγε γιναμε ετσι;Γιατι μας εχει παρει απο κατω;Απαντησεις δεν υπαρχουν.Το ανχος εχει κυριεψει τις ζωες μας.Ενα σπαθι υπαρχει απο πανω μας ετοιμο να πεσει και να μας πληγωσει.αλλον πολυ,αλλον λιγο.Ετσι ειναι η ζωη;Δεν νομιζω.Εχουμε χασει την ηρεμια μας.Εχουμε ξεχασει την ξεγιασια.Για ποιον λογο γινονται ολα αυτα;Να κερδισουμε τι;Χρηματα;Και με τι κοστος;Μπα το κακο ειναι πως ολα αυτα γινονται για να επιβιωσουμε.Μας εχουν κανει στρατιωτακια.Ολοι στην σειρα,τρεχουμε ολοι μαζι για ενα σκοπο.Να πληρωσουμε.Και πληρωνουμε τις περισσοτερες φορες με την ιδια μας την ζωη.Αξιζει αραγε τον κοπο;Θα μπορεσουν αραγε τα παιδια μας να αλλαξουν κατι;Να φερουν μια νεα αρχη,μια αλλη ζωη;Ειμαι απαισιοδοξη σημερα .Δεν νομιζω πως και αυτα θα κανουν κατι.Και δεν φταινε αυτα γι αυτο εμεις τα δειξαμε τον δρομο και αυτα απλως ακολουθουν.Τα μαθαμε να τρεχουν και να μην φτανουν.Μαλλον εμεις πρεπει να αλλαξουμε μηπως σωθουν εκεινα.